Pek meşhur bir distopya olan Cesur Yeni Dünya'da toplum seviyelere ayrılmıştır. En üst düzeydeki Alfaları, Betalar, Gamalar ve Deltalar takip eder. Sınıf ayrımı bir distopyanın olmazsa olmazı zaten. Ama benim bir derdim var arkadaş. Diyelim ki tüm şartları eşitledik. Herkes birer Alfa. Nasıl işleyecek bazı şeyler ? Herkes yönetici olmak isterken diğer işler ne olacak? Kaldı ki şartları eşitlemek eşitlik için yeterli mi? Ya doğuştan gelen yetenekler ve zeka ? Ezilene hayır tabi ki. Ama nasıl ? Düşündürücü.. Eşitlik nedir buna kafa yormalı önce. İster istemez Short Stories'de okuduğumuz Kurt Vonnegut'ın Harrison Bergeron'u geldi aklıma.
Beni bu düşüncelere iten, kitapta anlatılan Cyprus deneyi kısmında diktatör karakterimiz şöyle anlatıyor :
"Kıbrıs adasındaki herkesi adadan uzaklaştırdık ve yirmi iki bin Alfayı orda yaşamak üzere adaya yolladık. Çiftliklerin ve fabrikaların kontrolü onlardaydı. Fakat hoşa gitmeyen işleri yapmak için Deltalar ya da Gamalar yoktu. Sonuç beklediğimiz gibiydi. Adada yaşam uygun bir şekilde işlemedi. Fabrikadaki işçiler çalışmayı durdurdu. Yasalar çiğnendi. Düşük seviye işlerde çalışanlar yüksek seviyeye çıkmak istedi. Yüksek seviyedekilerin tek derdi ise yerlerini korumaktı.Altı yıl sonra birbirleriyle savaşmaya başladılar.Yirmi iki bin kişinin on dokuz bini öldü."
İdeal düzen sorusuna cevap bulmak bir kısır döngüye son vermek..
Aşağıdaki diyaloğu da çok sevdim. Günümüz toplumuna da yakıştırdım.
- Why is Shakespeare prohibited?
- Because it is old stuff. We haven't any use ofr old things here.
- Even they are beautiful?
- Particularly when they are beautiful. Beauty is attractive. We don't want people to be attracted to old things. We want them to like the new ones.
- But the new ones are so stupid! Those terrible films you have. All about planes and helicopters and people kissing without feeling love for each other. Why don't you let them see Othello for example?
- Because our world is not same as Othello's world. Peope suffer in that play. But the world is steady now.
- But Othello is good. Much better than those films in your cinemas.
- Of course it is. But that is the price we have to pay for a steady world- for our social stability. You have to choose between happiness and what people used to call " high art" We have sacrificed high art. We have our third-rate cinemas and offer our people pleasant sensations instead.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder