"Bir çocuk ormanda bir baykuş buluyor ve onunla yolculuğa çıkıyor, bütün şarkılar da bununla alakalı. Burada hikayeyi anlatan şey sözlerden çok illustrasyonlar olacak. Biraz daha soyut; bakan ve dinleyenin kendisinin çıkarım yapması gereken bir çalışma gerçekleştirdik."
diyor 123 grubu bir söyleşisinde. Feryin Kaya , Berke Can Özcan ve Burak Irmak ile başlayıp solist Dilara Sakpınar'ın eklenmesi ile tamamlanan grup jazz-indie olarak sınıflandırabileceğimiz bir müzik yapıyor. Her şeyden önce onlar müzik yapmayı ve dinletmeyi çok seviyor. Beni en çok etkileyen özellikleri ise tüm şarkılarının bir olay örgüsü üzerinden gitmesi :
"Aksel, güney şehirlerinde yaşayan 13-14 yaşlarında bir ergen. Yalnız kaldığında gittiği Huzur Apartmanı’nın tepesinde içi doldurulmuş, beyaz bir kar baykuşu buluyor ve ruhani bir arkadaşlık yaşamaya başlıyor. Kuzeye doğru bir tren yolculuğu yapan ikili önce bir ormana, sonra da baykuşların yaşadığı Buz Palas’a gidiyor. Balinaların diyarında bir balinanın sırtına çıkıyorlar. Sonradan anlıyoruz ki baykuşu öldürüp içini doldurup Aksel’le tanışmalarını sağlayan adam aynı zamanda kuzey seyahatindeki trenin makinisti. Yani Arve. Balinanın adı Anja ise bu hikayenin sonu” diye anlatıyor hikayenin yazarı ve grubun davulcusu Berke Can Özcan. "
İlk albümleri Aksel'de hikayenin ortasından başlıyoruz, Akselin balinalar diyarında olduğu zaman dilimi anlatılıyor. Albümü aldığınızda illüstrasyonlar içeren kalın bir kitap da alıyorsunuz ve dinlerken hikayeyi burdan takip edebiliyorsunuz. İkinci albümde ise ormandayız ve buz palası ziyaret ediyoruz.
Benim 123 ile tanışmam ilk albümleri ile oldu ama o zaman belki toyluğumdan bu kadar ilgimi çekmemişlerdi. Solistleri de yoktu o sırada, şarkı söyleyen biri olarak iki sene sonra solistleri ile beraber dinlediğim de işte bu ! dedim, işte dinlemek, hatta yapmak istediğim müzik.
Ve nihayet 19 Ekim'de Sabancı Üniversitesindeki konserlerine gittik arkadaşlarla ve orda ne kadar samimi insanlar olduklarını gördük. Konser okulun konferans salonunda gerçekleştiği için seyirciyle pek iç içe değillerdi ve solist Dilara bu duruma dayanamayıp herkesi sahnenin önünde davet etti. Hatta konserin sonunda sahnede dans edenler vardı !
Konserden sonra ise burnu kaf dağında bazı insanlar gibi kulise saklanmak yerine herkesle beraber çıkış kapısındalardı. Fırsat bu fırsat koştum tanıştım hepsiyle, imzalarını aldım. Hatta çok utanıyorum hala ama sayko bir groupie gibi Berke Can Özcan'a " Yarattığınız dünyayı beğeniyorum" dedim. Tam ay naptım ben tüü rezil derken neyse yardımıma koştu. "Evet ya haklısın konserlerde hiç hikayeden bahsedilmiyor." dedi de vicdan azabımdan kurtuldum. Günün en güzel olayı ise Müge adlı arkadaşımızın gazı ile üç kişiden imzasını aldığımız grubun dördüncü üyesinin peşine düşmekle başlayan olaydı. Israrlarımızla dördüncü kişinin ( Burak ) imzasını almak için kulisi bastık ve imzamızı aldık. Ödül olarak bir sonraki konsere davetli olduk !! Tekrar menajerleri Aydın Bey'e teşekkür ediyoruz.
Veeee dün 123 ün konserindeydik. Pera Müzesinin içindeki Pera Cafe'de akustik bir konser yaptılar. Seyirciler minderlerde oturuyordu, pek sıcak pek samimi idi. Konserden ayrıntılar :
* Dilaranın elbisesi çok çok çok güzeldi. Siyah upuzun sırt dekolteli ve göğüs üstünde yine bir boşluk olan leziz bir elbise. Grup fotoğraflarını paylaşırsa ben de buradan paylaşacağım, malesef fotoğraf makinemin şarjı bitmişti.
* Patchouli' de gitarist Feryin'in gözünü kapatıp, kendinden geçerek şarkı eşlik etmesi çok güzeldi. Mikrofonu olmamasına rağmen duyabildik. Zaten kendisi dün gece favorimdi her şarkıya eşlik ediyordu.
* En popüler şarkıları olan Again'in yeni bir versiyonunu çaldılar sürpriz olarak, daha yavaş, daha mistik.
* Yeni albümleri Lara'dan yanılmıyorsam üç şarkı söylediler: Silence, Binalar ve So much to say. Pek güzeller.
Bu kadar şey yazdıktan sonra diyorum ki eğer
dinlemediyseniz bir dinleyin şu nefis grubu, hatta
konserlerine gidin mutlaka ne kadar sıcak insanlar
olduklarını görün. Biz yine bedava bilet kazandık 20
Ocak'ta gidiyoruz sizi de bekleriz !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder