Lise zamanında okul bahçesinde G.'nin elinde görmüştüm ilk defa Murakami'nin bir kitabını, Sahilde Kafka idi. Ama tanışmamız bu şekilde olmadı, o zamanlar başlamadım Murakami'ye. Kara günlerle dolu 2011 yılında mutsuz mutsuz Alkım'da dolanırken birden dikkatimi çekmişti: " İmkansızın Şarkısı"

İşte Murakami'nin melankolisiyle ben melankolinin dibindeyken tanıştık. Daha sonra Sınırın Güneyinde Güneşin Batısında ile devam ettim. Yine aynı melankoli vardı, aynı tadı aldım.

Yine bir gün kitapçıda dolanırken birden devasa, evet abartmıyorum devasa kitabı gördüm: 1Q84. Büyüklüğü kadar parası da çoktu, almadım. Bu yıl doğum günü hediyem olarak bana geri döndü. Tatil eğlencem oldu.



Neden 1Q84?

1984 kitabı ile herkes az çok tanışıklığa sahip. Bu kitapta da 1984 yılındayız. Ama bu yıl öyle her yıl gibi değil. Kafa karıştırıcı durumlar, evrende bir takım anlam verilemeyen olaylar var. Kafada deli sorular... O yüzden 9 yerine kullanılan Q aslında question (soru) kelimesini simgeliyor. Big Brother yerine ise bu sefer Little People var.

Q olmasının bir başka sebebi ise Japonca'da 9'un kyu olarak yazılmadı ve ku olarak okunması imiş.

Konusu Neymiş Özetle?

Paralel evrenlerden tutun, ütopya denemesi ile yola çıkıp sonunda ortaya çıkan distopyalar, bol cinsellikten, cinsel ilişki olmadan hamile kalma durumuna çeşitli bir yelpaze.

Spoilersız Yorumlar

- Kitapta rol alan karakterlerin hepsi ama hepsi sosyal yönleri zayıf insanlar. Bu konuda yeteneksiz olduklarından da değil, çok fazla insanla iletişim halinde olmayı seçmemelerinden. Evet Murakami'nin karakterlerinde bunu genelde görürüz ama sadece baş karakterde. Bu kitapta ise her karakter bu özelliğe sahip.

- Hikaye ilk iki bölümde iki kişinin bakış açısından, üçüncü bölümde üç kişinin bakış açısından yazılıyor.

- Kitap 1252 sayfa olunca Murakami biraz tekrara düşmüş. Biraz değil hatta çokça! Hikaye farklı kişilerin bakış açısından yazıldığı için bizim A kişisinden çooook önce öğrendiğimiz bir bilgiyi B kişisi kendiliğinden öğrenirken aynı olay farklı cümlelerle tekrar tekrar anlatılıyor. Birden fazla kişinin gözünden anlatılıyor olsa dahi bence tekrara düşülmeden yazılabilirdi. Ayrıca sadece bu şekilde de değil, A kişisi aynı şeyi dört beş kere farklı yerlerde anlatıyor. Bir noktadan sonra bunları fark etmek beni yordu.

- Diğer kitaplarında da olduğu gibi yine Japon yemeklerinden çok detaylı bahsediyor, kahramanlar yemek yaparken biz de verilen detaylarla yemeği hayal ediyoruz! Bu özelliğini seviyorum.

Okuyucuya Tavsiye

Babaannenizden, ninenizden ya da yaşlı bir aile üyesinden bir "rahle" edinin. Tuğla gibi olan bu kitabı okumak zor. Ben kıvrıldığım kanepede kucağıma yastık, yastığın üstüne kitabı koyarak okudum.

Murakami'nin çok sevdiğim kitaplarından biri olmadı ne yazık ki. Ama Murakami her zamanki gibi yarattığı karakterler ile beni kendine çekti. Beni yeni bir hayale sürükledi bir de: Japonya'ya gitmek. Baharda kiraz ağaçları çiçekler açmışken gitmek istiyorum Japonya'ya ve o harika yemekleri yemek! Olmaz mı?